Rev n+2

سلام!

حال من خوبه! سالمم. همه چیزم رو به راهه. فقط یک کم داغونـــــــم چون آخرین دوست نزدیک و صمیمی‌م هم داره می‌ره اون ور آب و من دل تنگش میشم. خدایا... چرا من؟ تو که می‌دونی من چقدر سختم... می‌دونی به این راحتیا به کسی نزدیک نمی‌شم... می‌دونی که شمار دوستام زیاد نیستن اما همون چند نفر برام خیلی خیلی عزیز و بی‌نظیر بودن. آخه چرا؟!! 

*

مامان اون روز منو صدا کرده میگه ایــــــــــده... بیا برو باباتو اذیت کن!!! می گم واس چی آخه؟ میگه واس خاطر این‌که قدر منو بیشتر بدونه!!!!!! 

*

از آرایشگاه با موهای سشوار کشیده اومدم بیرون. سر خیابون که رسیدم از شانس گندم راننده‌ی بابا جلو پام وایستاد... اصرار که سوار شو برسونمت... منم با اون قیافه جینگول کرده اولش یه خیلی خجالت کشیدم بعدشم برای اینکه فردا توی شرکت بابا اینها فاجعه رخ نده سوار شدم و به جای رفتن به مهمونی به منزل مراجعت نمودم تا مشت محکمی باشد بر دهان کسایی که بالقوه می تونن پشت سر کسی حرف در بیارن. از منزل هم گولـــــه کردم رفتم مهمونی دوست عزیز پیرو پاراگراف دوم! 

*

جدیدنا علاقه وافری پیدا کردم به جینگولک‌های تزئینی که به سر و دست می‌ندازن... حکمن به نظر نمیاد این کارا به گروه سنی من دیگه بخوره... از وجود این حس‌ها در درون خویشتن شگفت زده شده‌ام! البته یه عالمه از این کارها واس خاطرِ نینی‌جون بلای عزیزمه که یه کم سر ذوق بیاد! اوه یادم رفته بود بگم "نینی جون بلا" کودک درون منه که همینجا معرفیش می‌کنم... 

*

آقا جان به من باید تندیس استقامت و استواری بدن... توی خونه ما همه رژیم چاقی گرفتن... همه بخور بخور راه انداختن اساسی... انواع و اقسام شیرینی‌ها و دسرها... گز و آجیل و بستنی... ذرت مکزیکی با پنیر فراوون... شام هم هر چی که هست توش یه خروار پنیر پیتزا و سس و خامه ریخته میشه... من لاغر شدن پیشکشم... چاق نشم هنر کردم و جایزه دارم!!!! 

*

خوب... یک سال گذشت از اون روز... شاید چیز سختی نبود خط زدن یک نفر آدم از زندگیم، اما خیــــــــــلی دردناک بود فراموشی و دیلیت کردنت از فکر و ذهن و روحم. چند ماهی طول کشید اما شد... الان دیگه فقط خاطره‌هاش مونده. خاطرات خوب... خوشحالم که باز هم تونستم زندگیمو کنترل کنم و در دست بگیرم. خوشحالم که با وجود اون همه چیزای خوب وقتش که شد تونستم دل بکنم... و خوشحالم که می‌تونم برات بهترین‌ها رو بخوام و آرزوی خوشبختی کنم واست... خوشحالم که رابطه‌ی خوبیو تجربه کردم. خوشحالم که تو رو در زندگیم داشتم تا مطمئن باشم آدمای خوب هنوزم هستن... خوشحالم که سخت‌گیر تر شدم بعد از تو... و خوشحالم که زندگیم به اراده‌ی خودم جلو رفت تا به دست اتفاقایی که پیش میان... خوشحالم که خدا کمکم کرد تا دل بکنم از آدمی که اوکی بود اما به خاطر تمام اتفاقایی که برامون افتاد، آدم زندگی من نبود... خدا رو شکر که هر چقدر که خوب بودی، دیگه حسی نسبت بهت ندارم حاج آقا... الهی که خوشبخت باشی حاج آقا... :) 

*

هر چند وخ یه بار پستهای گذشتمو یه نگاه می‌ندازم... میون نوشته‌هام دو تا پست هست که کاملن متمایزن واسم و خیلی دوستشون دارم. این و این که متاسفانه یا خوشبختانه بعدن‌ها تا حدودی سانسور شد اما خوب هنوزم می‌دوستمش. هردوشون رو هم اون اولها نوشتم. خودم حس میکنم چیزی که میخواستم از نوشتن اون اولها بیشتر بود و الان نوشته هام سمت و سوی دلخواهمو ندارن.