یادمه چهارسال پیش همینجا نوشتم که با وجود تمام اتفاقاتی که افتاده من باز هم رای میدم. الان که چهارسال گذشته و دوباره رسیدیم به یک دوره جدید نظرم عوض نشده. من آدم رای ندادن نیستم. من هدف رو فدای کارکرد نمیکنم.
چند روز پیش تو باشگاه یکی از بچه ها رو دیدم که توی فیسبوک همدیگه هستیم. حتی با هم سلام علیک هم نکردیم. فقط همدیگه رو تو فیسبوک لایک میکنیم. گاهی وقتا شک میکنم زندگی واقعی ما آدما کدومه؟