درسته که حالم خوب نیست و بدترین شرایط روحیو دارم تجربه میکنم. درسته که اشک امونم نمیده و فکر یه مرگ راحت این روزا بیشتر از قبل به سراغم میاد. درسته که با وجود فرصتهایی که برای تغییر جلوی پام گذاشته شده هیچ انرژی و توانی برای ورود به این تحولات در خودم نمیبینم.
همه اینا درست، ولی این باعث نمیشه شکرگذار تو نباشم و ندونم این زندگی ای که من الان دارم حاصل رحمت و لطف بی پایان تو بوده و اگه بهم نظری نداشتی کسی چه میدونه شاید الان یه گوشه این شهر کز کرده بودم و در فقر و اعتیاد دست و پا میزدم... همه اینها رو میدونم. حال بدم رو بر من ببخش. نگذارش به حساب ناشکری من. تو همیشه خوب بودی... همیشه بهترین ها رو در اختیار من گذاشتی... مشکلی هم اگر هست منم و ضعفهام. منو ببخش و کمکم کن ازین بحران بیام بیرون...