مدتهاست در زمینه دوستیها و روابطم دچار چالش شدم. دیگه احساس راحتی ندارم با آدما به خصوص خانومها. خیلی از دوستان زندگیمو خط زدم و گذاشتم کنار. الان که چشممو باز میکنم میبینم واقعنی من دوستِ دختری برام نمونده. نهایتن دو نفر اونم تازه با اغماض اگه بشه دوست نامیدشون. حسادت، بی توجهی، زرنگ بازی، عدم صداقت و روراستی و نادیده گرفتن حق طرف مقابل مهم ترین دلایلی بوده که دخترا رو از جمع دوستام خط زدم و ریختم دور.
در عوض تعداد دوستان آقام زیاد شدن در این چند سال. یهو دیدم من با هر کی در ارتباطم آقا هستن. دلیلش؟ چیزی به اسم حسادت ندیدم توشون. منطقی بهت توجه میکنن، به مسائلت و زندگیت نگاه میکنن و قدرت اینو دارن که یه تصویر کلی از تو و زندگیت داشته باشن و این تصویرو حفظ کنن. میتونن راهنماییت کنن بدون هیچ جهت گیری. ساده ان و برات زرنگ بازی در نمیارن. ازت سواستفاده هم نمیکنن. به هر بهانه دنبال چتر شدن هم نیستن. البته این برداشت من از خیل دوستان دختری بود که داشتم و الان ندارم و همینطور مجموع دوستان آقایی که الان دارم.
هر روز داری رمز دار می نویسی. به من هم که حتما رمز نخواهی داد.
یه جورایی حس می کنم اصلا به خاطر حضور من رمزدار می نویسی...