بعضی آدمها توی زندگی آدم مثل یه گل خشکیده میمونن. هیچ رقمه چشمی به سبز شدن دوبارشون نداری. فقط چشم انتظار یه فرصت مناسبی که به شاخهی خشکیدهی اون گل چنگ بزنی و اون رو از خاک زندگیت بکنی و برای همیشه بندازیش دور!
اندکی صبر سحر نزدیک است...
من
سهشنبه 21 اردیبهشتماه سال 1389 ساعت 03:06 ب.ظ