لانگ لانگ لانگ

دیشب با دوستی داشتم حرف می‌زدم... بهم گفت چرا اون پستو نوشتی (همین پست قبلی!)؟ گفت پاکش کن! گفتم چرا؟ گفت اینایی که تو نوشتی کفره... حالا از دیشب خیلی رفتم تو فکر که آیا حرفش درسته؟ دلم می‌خواد این سوالو از شما هم بکنم و نظرتون رو بخوام... اما می‌ترسم از جوابی که می‌خواین بدین... ازینکه شما هم تائیدش کنین. خدایی اینجا رو نمی‌تونم انکار کنم که مهم نیست واسم جوابی که می‌شنوم... قبلنا هم یادمه که یه بار راجع بهش نوشته بودم که الان هر چی میگردم پیداش نمی‌کنم کجا بود... کفر گفتن و کافر بودن خیلی هم از آدمی دور نیست... دلم نمی‌خواد بهش نزدیک بشم. دلم نمی‌خواد اگر بهش نزدیک شدم نفهمم و ندونم این واقعیت رو.

همکارم داشت می‌گفت مادر شوهر آینده‌شون براشون از آمریکا یه ست کامل لوازم آرایش لانکوم آورده فرمودن... من عاشق لوازم آرایشم به خصوص از نوع لانکومش. دوست عزیز و سابقم اینو خوب می‌دونست و وقتی اومد ایران برای من یه ست کامل لوازم آرایش لانکوم رو با کیفش آورد... خدا می‌دونه که قیمتش چند بوده... چقدر اون موقه ها همه چیز یه جور دیگه‌ای بود...

شنیدین که میگن کلی گویی آفت شعر است و حرف مفت آفت ذهن. حالا من هر حرفی هم که بزنم اینا!!! وقتی تو نبودی و ندیدی و نمی‌دونی حرف من چیزی جز حرف مفت و آفت ذهن نخواهد بود. ای عشق پیش هر کسی نام و لقب داری بسی/من دوش نام دیگرت کردم که درد بی دوا

دوست بلاگری که گفته بودی می‌دونی میام و میخونم و اینها!!! می‌خوام بهت یه چیزی بگم. اگر تو همین پستو یه روزی می‌نوشتی من میومدم می‌خوندم... بهش فکر می‌کردم و آخر کار هم تو رو مهمون لاحول و لا قوه الا بالله میکردم و الا بذکر الله تطمئن القلوب... بعدشم با خیال راحت و بی هیچ نگرانی اون صفحه رو میبستم و میرفتم پی زندگیم. خدا شاهده اگر سر سوزنی واست نگران می‌شدم! می‌دونی چرا؟ چون خیالم از تو راحته... یه جورایی بهت اعتماد دارم. اما تو چی؟ چرا نگرانم شدی؟ بهم اعتماد نداری؟ خیالت از بابت من راحت نیست؟ دلخور شدم... نگرانم نباش. یه عالمه آدم هستن تو این دنیا که من نگرانشونم. چون بهشون ذره‌ای اعتماد ندارم حالا هر کدوم در یه زمینه‌ای... دلم نمی‌خواد منم ازون آدمها باشم برای تو... چون تو اون آدمها نیستی برای من. خیالم از تو راحت راحته! خوب می‌شم اوکی؟

با یه دوست عزیزی! قرار گذاشتیم که اگر نامه ردیم اومد در خونه‌ام بهش شیرینی مبسوطی بدم!!! حالا ایشون هر روز می‌پرسن کی رد می‌شی؟!!!! ایشالا توفیقش حاصل بشه ما شما رو یه شیرینی اساسی بدهیم! هر چند شما خجالتی تر از اونی هستی که پاشی بیای شیرینی بخوری!!!

نمی‌دونم چرا ازتون می‌ترسم... دلم می‌خواد اونقدر طولانی بنویسم که خدا می‌دونه. آخه ازتون واهمه دارم.

دی‌شب که من با آب و تاب داشتم ماجرای تو رو برای دوستم تعریف می‌کردم خیلی دلم می‌خواست که اینا! بعد فهمیدم همون موقه که من اونقدر به فکر تو بودم تو هم به فکر من بودی... خیلی حس خوبی بود. دلم برات تنگ شده بسی! اما روم نمی‌شه بهت بگم. نقل غرور نیستا... نقل کمروئیمه!

فک کن که من هیچ رقمه با اشعار مشیری و فروغ حال نمی‌کنم اونوخ هی زرت و زرت واسم...

رفته بودیم برای مراسم عروسی داداش جون سالن ببینیم و رزور کنیم. یارو میگه مهموناتون چن نفرن ؟ میگیم 250 نفر. یه ذره فکر می‌کنه و یه چیزایی می‌نویسه میگه 350 سیخ جوجه باید روی میز شام باشه و 300 سیخ کوبیده. به علاوه منو غذایی که خودتون بهش اضافه میکنین. بهش میگم آدم حسابی 250 تا مهمون داریم 350 تا جوجه برای چیه دیگه؟ میگه مگه نمیخواید آبرومند برگزار بشه؟!!! این درسته مهمونا شامشون رو که خوردن سفره خالی بشه؟ زشت نیس؟ اگر شما به فکر آبروتون نیستین به فکر آبروی شرکت ما باشین! این حرف انقدر برام سنگین بود که خدا می‌دونه... فکر کن به کجا رسیدیم که نقل آبروی ما تعداد سیخهای جوجه و کوبیده شده!!! آی آدمها که بر ساحل بساط دلگشا دارید...

نامزدی برادر جون ما مختلط برگزار شد. اون روز به دوستم داشتم می‌گفتم توی مراسمش تنها کسی که حجاب داشت من بودم و مادربزرگ عروس! (مادر بزرگ خودم تو نامزدی نبود و الا می‌شدیم سه نفر!!!) اصلنم بهم خوش نگذشت. اینجانب بسیار خوچحالم که مراسم عروسیشون جدا هست و بنده می‌توانم هر آنچه خواستم بپوشم و هر آنقدر که مایل بودم بترکانم! :)

من نمی‌تونم برم دکتر... نه که نخوام ها... اما فایده نداره. خودم می‌دونم.