Long Long Long

@   صفحه اطلاعات پرواز فرودگاه امام رو توی لیست favorite هام دارم. هر از چندگاهی بازش می‌کنم... نگاهی به لیست پروازهای خروجی می‌کنم... شهرای مختلف دنیا... دوبی، انکارا، استکهلم، کوالالامپور و و و ... حتی جاهایی که اصلن نمیشناسی... بیشکک!!! حتی حدسی هم در موردش نمیتونی بزنی، اما حتمن مسافر زیادی داره که هرروز هرروز واسِ اونجا پرواز میره و میاد...

اسم هر شهری رو که میبینی تصور و رویای متفاوتی ازونجا توی ذهنت شکل می‌گیره. یا خودتو تو قالب یه توریست می‌بینی که رفتی خوش بگذرونی و بگردی و بچرخی و بخوری و فکر کنی دنیا همین دو روزه... یا خودتو یه دانشجوی خرخون می‌بینی که توی فلان شهرِ فلان کشور داری با جزوه‌ها و کتابها کشتی میگیری که یه مدرک بعد دوسال بدن دستت و تو افتخار تنها زندگی کردن توی بلاد خارجه رو توی کارنامه‌ اعمالت درج کنی. راستی مدرک این دانشگاهها توی بهشت و جهنمِ خدا هم اعتبار داره یا نه؟ یا هم که داری فکر می کنی کدومِ این شهرا می‌تونه یه روزی پذیرای تو باشه... قسمت و سرنوشت تو باشه... چشمتو می‌بندی و دست روی یکیشون به تصادف می‌ذاری و حستو بالا پائین می کنی از جایی که قرعه‌ش به نامت افتاده... یه سری شهرها هم نرفته و ندیده خاطره‌ن... خاطره عزیزایی که اونجا داری و دستت بهشون نمی‌رسه. خاطره آدمایی که رفتن و شاید تو دیگه هیچ وقت نبینیشون. خاطره فرودگاه... خاطره بدرقه آدمایی که یه روزی نزدیکترین کَسِ زندگیت بودن... و الان اوووه... اندازه کرور کرور ستاره ازت دورن. خاطره سکوت سنگین فرودگاه. خاطره اشکها و گریه‌ها... خاطره آخرین نگاه‌ها... می‌دونی؟ من میگم فرودگاه واسه منی که نزدیکترین‌هامو بدرقه کردم سخت تره تا اونهایی که رفتن... اونها وقتی میرفتن پشت سرشون رو نگاه نکردن. اگرم کردن یکی دو بار قد یه سر برگردوندن بود. اما من چشمم به قدمهاشون بود. لحظه لحظه دور شدنشون رو به جون خریدم. واسِ من این شهر پره از خاطره‌ی با اونها بودن... اما واسه اونها همه چیز جدید و نو میشه...

نتیجه اخلاقی: بدرقه کسی نرید فرودگاه! جای خوبی واسه خداحافظی نیست. باور کنید!

@   یاد گرفتم تا وقتی چیزی به "کلام" جاری نشده روش حساب نکنم و بهش اهمیت ندم. به نظرم دردسر خیلی از ما آدمها اینه که تصوراتمون و خیلی از برداشت‌هامون هیچ Fact و Figure مستندی پشتش نیست و همش زائیده ذهن و تصورات خودمونه. یه کاری رو با برداشتهای شخصی خودمون انجام میدیم و یهو با کله می‌ریم توی باقالی‌ها!!!

@   همکارام گفتن اون لاک بنفش توصیف شده در پست قبل، خیلی جیــــــــــــــــــــغه! خیلـــــــــــــــــی!!!!

@   خدماتی ما هنوز عاشــــــق زنشه! با هم هی اس‌ام‌اس بازی می کنن!

@   به سرم زده برم موهامو سیخ سیخی کوتاه کنم و یه رنگ جیـــــــــغ هم بکنمشون! آیا؟!!

@   فعلنه به شدت احساس پولداری میکنم که در واقع یه حس کاذبه و صرفن به خاطر افزایش حقوقم بهم دست داده! تا پولها رو تمامش نکنم ول کن قضیه نیستم... البته کار سختی هم نیستا! همین ایده رو اگر روز 30 مرداد می‌دید هیچی پول نداشت! هیچیِ هیچی به جز اسکناس‌های پاره و پوره 1 و 5 دلاری که روهم یه 25 دلاری می‌شد و یه مشت coin که سرجمع دو یورو و 75 سنت بود و هیچ غلطی هم نمی‌شد باهاشون کرد. (آقا صرافی آشنا ندارین این خورده ریزه‌ها رو ازما بخره؟!!) شنیدین می‌گن یارو جنبه پول نداره! اون منم!!!

@   یکی از همکارام دفاع کرد این هفته! یادمه من شهریور یعنی الان که اوشون دفاع کردن، تازه تزمو شروع کردم و آبان هم دفاع کردم. کلن اگر کسی یه ذره تز منو بالا پائین کرده بود می‌فهمید که به مفت خدا هم نمیارزه!

@   یه‌چی هم بگم بخندید و برم... چند روز پیشا رفته بودم جایی،‌ آقاهه هی راجع به تزم ازم می‌پرسید. پرسید موضوعش چی بود؟ گفتم راجع به صنعت خودرو بود. گفت خوب! اما موضوع تزت چی بود؟ و من یادم نمیومد... خودمو کشتم و یادم نیومد... بعدش گفتم این خودروسازا یه استانداردی دارن با base فلان. من توی تزم روی بهبود اون استاندارد کار کردم. یارو میگه: اسم استاندارد چی بود؟ گفتم یادم نمیاد!!!! هرکاری کردم اسم اون استاندارد لعنتی یادم نمیومددددد. آقاهه میگه شما که توی رزومتون هیچ سابقه کار خودرویی ندارین... چطور تزت رو اونجا انجام دادی؟ منم نیشم باز تا بناگوش!!!! خواستم بگم به شما چه اصلن! استادم کاری به کارم نداشت شما گیر دادی بعد دوسال؟! من حتی یه بار هم توی این کارخونه‌های خودرو سازی نرفتم! اما تز نوشتم خیلی هم نمره‌م خوب شد!