شماها هیچی نیستید...

دیروز عصر برای اولین بار حس نفرت و انزجار رو لمس کردم. شب توی خونه تلخ بودم. تلخ تلخ. امروز صبح که از خواب بیدار شدم ماتم برده بود...

دیروز واسه اولین بار حس نفرت رو با تمام وجود توی خودم کشف کردم. نفرت نه از اون پسر دیوونه‌ای که بهم حمله کرد و مورد آزارم قرار داد. نه! متنفر شدم از اونهایی که مسئول امنیت اخلاقی هستن اما هیچ غلطی نمیکنن.

دیروز توی اون خیابون خلوت مورد آزار قرار گرفتم. دیوونه اونقدر کنترل خودشو از دست داده بود که وقتی من بدون اینکه حتی فکر کنم چیکار می‌کنم خودمو انداختم وسط خیابون اونم چسبیده به من اومد وسط خیابون. نمیدونستم چیکار کنم. توی اون خیابون خلوت ماشینها تک و توک گذر میکردن. اما کسی هیچ اهمیتی نمی داد! شاید منم اگر جای اونها بودم اهمیتی نمیدادم! آره شاید... هیچ عابر پیاده‌‌ای هم نبود که دیوونه به خاطر شرم حضور کس دیگه دست از کارهای زشتش برداره. من مستاصل شده بودم... یهو دیدم از ته خیابون یه ماشین پلیس داره میاد. پلیس حفظ امنیت اخلاقی! همونایی که دم هر مرکز خریدی پارک میکنن و وظیفشون حفظ امنیت مردمه! خوشحال شدم. همیشه وقتی ماشینهای گشت ارشادو می‌دیدم ترس ورم میداشت. خودمو یه جوری قایم میکردم. اما دیروز خوشحال شدم. اونقدر مستاصل بودم که دویدم طرف ماشین گشت ارشاد. دیوونه اونقدر بی‌خود بود از خودش که اونم دوید سمت من. فکر می‌کنید چی شد؟ ماشین گشت محترم ارشاد از کنار ما گذشت. بدون اینکه به فریادهای من اهمیتی بده. بدون اینکه به دختری که برای پناه خواستن از اونها خودشو انداخته وسط خیابون اهمیتی بده... گازشو گرفت و رفت... یه لحظه ماتم برد. حتی حضور دیوونه رو فراموش کردم. دیوونه انگار میدونست و پیش‌بینی می‌کرد حتی پلیس امنیت اخلاقی هم مزاحم کثافت کاریش نمیشه... دوباره کار کثیفشو ادامه داد.............

من دیروز نفرت رو تجربه کردم. من از دیوونه متنفر نشدم... نفرت من از اون آدمهایی بود که خودشونو فقط مسئول قد و اندازه مانتوهای مردم میدونن و جلو عقب بودن روسری دخترا... متنفر شدم از اونایی که مسئول رنگ لباستن، مسئول بلندی مانتوتن، مسئول آرایش تو ان. اما هیچ اهمیتی به این نمیدن که یه دیوونه توی خیابون خلوت داره چه بلایی سر یه دختر میاره. نه.... این کار جزو شرح وظایفشون نیست... اونها کارهای مهم تری دارن. قد مانتوی من مهمتره از خود منه. میزان آرایشم مهمتره. همه چیز مهمتره از خود من...

از همهتون بدم میاد... بدم میاد... بدم میاد... بدم میاد ازتون چون اینقدر پستید... ناچیزید. هیچی نیستید اصلن. فکر نمیکنید. شده تا حالا فکر کنید اصلن؟ شده تا حالا اندیشه کنید اصلن؟ توی مخ شماها چی میگذره؟ چی میگذره جز سایز و اندازه لباس مردم. جز این چی میگذره؟ از همتون بدم میاد...

شب تو خونه داشتم فکر میکردم اگر دفعه بعد تو خیابون همین اتفاق افتاد باید چیکار کنم؟ کسی که کمکم نخواهد اومد. بهترین راهی که به نظرم اومد گذاشتن یه چاقو توی کیفم بود! فک کن... چاقو بذاری توی کیفت. توی یه خیابون خلوت یکی بهت حمله کنه... مورد تعرض قرارت بده. گشت ارشاد عزیز از جلوت رد بشه و به هیچ جاش هم نباشه... (حقم داره!!!! آخه تو خودت وظیفه دفاع از خودت رو داری و اونا هم کارهای خیلی خیلی مهم تری دارن واسه انجام دادن. مثلن متر کردن مانتو شلوار مردم) و تو برای دفاع از خودت چاقو در بیاری و از خودت دفاع کنی. اینجاست که پلیس متعهد یهو از راه میرسه!!!!!!!! میبرنت زندان. دادگاه تشکیل میشه و تو به جرم کشتن پسر جوون و بیگناه مردم محکوم به اعدام میشی... اونوقت اگر دوستی آشنایی کسی داشته باشی که دلش به حالت بسوزه، بیاد و توی وبلاگها بچرخه و امضا جمع کنه که این دختر به خاطر دفاع از خودش اونم وقتی هیچ کی به دادش نرسید، مجبور شده چاقو بکشه! اگر امضایی جمع شد و شانس آوردی... اعدام نمیشی... محکومی به حبس ابد... چون باید بتونی یه دیوونه روانی که هر کاری دلش میخواد انجام میده و هیچ جوری نمیشه جلوش قد علم کرد رو تحمل کنی. باید بتونی!!!! وظیفه تو هست. نه وظیفه پلیس نمیدونم امنیت کوفت...

تلـــــــــخ تلـــــــخم.....................