طلسم خودشیفتگی

در مورد طلسم... اولش سختم بود توضیح بدم. الانشم یک کم سختمه نوشتنش. اما میگم. من تا حالاش به دلایل محتلف نذاشته بودم کسی تشریف بیاره خواستگاری. نه که به کسی اجازه نداده باشم خواستگاری کنه. اما نگذاشته بودم که به لحاظ فیزیکی پاشو بذارن در منزل خانواده گرام. یه مدت که خل و چل بودم و گرم . یه مدتم انتظارات و تصورات محال تو مخم لونه کرده بود فک میکردم فقط پسر رئیس جمهور ایتالیا باید بیاد خواستگاریم (پسر داره حالا؟). اینکه نوشتم طلسمه شکست طلسم خونه آمدن خواستگار محترم شکست. بالاخره من رضایت دادم تشریف بیارن. حالا کسی فکر نکنه چه تیکه‌ای بودن که من رضایت دادم و اینا... ایشون تقریبن محال ترین (اول یه ترین دیگه نوشته بودم که جهت حفظ ادب به این واژه تغییر نمود!!) خواستگاری میتونستن باشن که اجازه حضور کسب کردن از ما. من جوابم از همون اول معلوم بود. اما فقط و فقط به خاطر اینکه از اون چهارچوبهای تنگ و قفسه‌ای ذهنم تخطی کرده باشم گفتم بگن بیان! الانم خیلی راضیم. چون حس میکنم بالاخره طلسم این ماجرا شکسته شد. شاید بگی طلسم نبوده خودت نخواستی و نذاشتی کسی بیاد. اما من میگم نخواستن منم انگار یه جور طلسم بوده. حــــــالــــــــا!!!!!

از وجنات آقای خواستگار خیلی خوشم اومد موقعی که باهاشون حرف زدم!!!!!

شما بعد ازدواج چادر می‌پوشی؟ نه! (بچه پررو من به خاطر ک که اونقد واسم عزیز بود و به خاطر کارش کلی با ا.ن برو بیا داشت حاضر نشدم چادری بشم اونوخ واسه تو...)

شما بعد ازدواج میخوای بری سر کار؟ بله! (شیطونه میگفت همونجا بگم من توی برنامه کاریم سفر خارج از کشور خیلی زیاده و حتی یه بار توی فرودگاه جلوی رئیس ها مجبور شدم لباسهامو درآرم بندازم زیر دستگاه! اگر اینو میگفتم که دیگه عاشقم میشد!!!!)

شما دماغتو عمل کردی؟ نه! (تا حالا ندیدی یکی دماغش خوشگل باشه؟)

شما چشماتونو عمل کردین؟ نه! (دروغ گفتم اما خوبت بشه. مرد حسابی دیگه کسی با عمل چشم که نمیتونه چشماشو زیباتر کنه آخه!)

شما حقوقتونو توی خونه خرج میکنید؟ وااااااااااااااااا (خدائیش کیه که حقوقشو جای دیگه خرج کنه؟ نه من حقوقمو میرم خونه عمم خرج میکنم! شیطونه میگفت بهش بگم مرتیکه گنده‌بک با این هیکلت ادعات میشه زنت نره سر کار اما حقوقشو بیاره دودستی بده به تو؟؟؟)

میدونم که همتون بهم حسودیتون شد!!!! عیب نداره!!!! خدا ازین خواستگارا نصیب همه بکنه ایشــالا!!!!!!!

یه خاطره بیربط هم یادم اومد که همیشه یادش میفتم شنگول میشم! من یه دختر معمولیم. توی خانواده هم جوری بزرگ شدم که اهمیتی به ظاهر آدمها نمیدم معمولن. ظاهر منظورم دقیقن چهره و فیزیکه. این بی‌تفاوتی کلیه. منظورم این نیست که اگر روزی ازدواج کنم قیافه همسرم هیچ اهمیتی نداره. منظورم بیشتر اینه که توی زندگی روزمره‌م توجهی نه به قیافه آدمها و نه به قیافه خودم دارم. هی دنبال این نیستم که بگم خوشگلم. یا زشتم. یا فلانم و بهمانم. القصه... توی جامعه هم دنبال عکس العمل آدمها نسبت به ظاهرم نبودم هیچ وقت. یه روز سوار تاکسی شده بودم و توی ترافیک گیر کرده بودیم. خیابونی که توش بودیم یه سرپائینی با شیب تند بود و ترافیک هم شدید. کنار تاکسی یه 206 بود که اونم توی ترافیک گیر کرده بود. راننده هه یه آن روشو برگردوند سمت تاکسی و منو دید. من چون سرشو برگردوند توجهم بهش جلب شد و نگاهش کردم. طرف چشمش به من افتاد کاملن دهنش باز شد و چشماش گرد شد و یهو کنترل ماشینو از دست داد. ماشین توی سراشیبی بود. همون موقع هم ماشین جلوییش راهش باز شد و گازشو گرفت 7-8 متری رفت جلو. این یارو اصلن متوجه نشد. دستش از فرمون رها شد پاشو هم از رو ترمز برداشته بود در حالیکه چشماشو دوخته بود به من با سرعت رفت و خورد به ماشین جلویی. درق!!!!! من اصلن نفهمیدم چی شد. همش چند ثانیه... تا یه ساعت گیج بودم. نه به نظر خودم اون تصادف تقصیر من بود نه خودمو مبری میدونستم. خلاصه بساطی شده بود. تازه این اتفاق همون روزی افتاد که من با ک قرار داشتم و همو دیده بودیم و کلی هم دلتنگی و فراق و اینا چاشنیش شده بود و منم یه قیافه عبوس دپرسیده داشتم. این اتفاق واسم همیشه به یاد میمونه. شایدم یه روزی به همسر آینده ام بگم قضیه رو که بفهمه من عجب شاهکاری بودم و هستم!!!!! هــــــــه!!!