در مجلس ما رونق اگر نیست...

دلم میخواد کمی تا قسمتی از حس و حال خودم فاکتور بگیرم و بپردازم به مسائل دیگه‌ای که یه خیلی ذهن منو مشغول کردن. مثل انتخابات امسال.

راستش من چندان علاقه‌ای به علنی کردن اونچه که بهش اعتقاد دارم، ندارم. دوست هم ندارم بشینم با آدمها در مورد اعتقاداتم بحث کنم. چیزی که بهش ایمان دارم اونقدر محکم و سفت چسبیده به توتوهای ذهنم که هیچ دلیلی برای ابرازش نمی‌بینم.

میمونه وقتی که هنوز در مورد موضوعی به نتیجه‌ای نرسیدم. انتخابات امسالم از اون موارده که بسیار ذهن منو درگیر خودش کرده و هنوز نمیدونم میخوام چیکار کنم. بنده از وقتی که تونستم رای بدم در تمامی انتخابات شرکت کردم و خلاصه گوشه‌گیری و کنج عزلت مرام من نبوده. در اینش به هیچ عنوان بحثی نیست. مشکل اصلی اینه که هیچ کدوم از کاندیداها رو به درستی و روشنی نمی‌شناسم. البته به جز رئیس جمهور فعلی. بخش عمده‌ای از صحبت‌ها در حال حاضر روی آقای موسوی هست و من متاسفم که در مورد ایشون چیزی نمی‌دونم و هر چیز اندکی هم که بوده برمی‌گرده به گذشته‌ی دوری که دنیای کودکی منو تشکیل می‌داده. حرف موسوی که می‌شه اولین چیزی که تو ذهن بقیه تداعی می‌شه جنگه که به لطف خدا من از جنگ هم چیزی نفهمیدم. تمام خاطرات من از جنگ برمیگرده به یک جمله ی خبری ساده که " کشورمون الان در جنگه" و همچنین رفتن و برگشتن های دایی ها و عموها به میدان جنگ. ما هم که شمال بودیم و همین بس که من چیزی از جنگ لمس نکرده باشم. واقعیتش اینه که در تمام طول این مدت، بعد از جنگ رو عرض می‌کنم تا حالا، چیزی از موسوی گفته نشده و فعالیت سیاسی چندانی هم نداشته که من فرصت شناخت یا قضاوت برام فراهم بشه... حالا که کاندیداتوریشون دو ماهی و اندی هست که قطعی شده افتادم دنبال اینکه ببینم این آدم کی بوده و چی بوده و چه کارهایی کرده. که به لطف خدا اونقدری هم منبع و سورس موثق درین زمینه وجود نداره. بازم خدا رو شکر بعد از عید ایشون یک ذره فعال شدن چهار تا مصاحبه و گفتگو راه انداختن و الا که دیگه هیچی...

PS با‌ربط: حرفاش برام تا حدی قابل تامل بود... اما هنوز خیلی راهه تا برسم به یه نتیجه قطعی که به کی باید رای بدم. دلم نمی‌خواد هیچ وقت پشیمون بشم از تصمیمی که گرفتم.

PS‌بی‌ربط: آقای موسوی توی یکی از مصاحبه‌هاش گفته بود که پدیده هولوکاست رو قبول داره و به خاطر کشته شدن انسانهای مظلوم در اون واقعه متاسفه. داشتم با خودم فکر می‌کردم ببین کار ما به کجا رسیده که کاندیدای ریاست جمهوری قبل از اینکه برنامه‌های اقتصادی و فرهنگی و سیاسیش رو رو کنه، به تائید واقعیت‌های تاریخی یک ملت دیگه می‌پردازه و عنوان اعتقاداتش در این زمینه رو ضروری حس می‌کنه... البته تقصیر ایشون نیست ها... بگذریم.